ซีรีส์ฝันร้าย <ไม่ควรไปที่นั่น> EP01

"ไม่น่าไปที่นั่นเลย"

ฉันกำลังมองหาทางออกจากลานจอดรถที่มืดมิด ขณะขี่จักรยาน ฉันวนไปวนมาอยู่พักใหญ่แต่ก็หาทางออกหรือคนอื่นไม่เจอ จนกระทั่งไปถึงสุดลานจอดรถ ณ ที่ลึกและมืดมน

“ทางนั้นหรือเปล่านะ” ฉันคิดพลางลงจากจักรยานแล้วเดินเข้าไปช้าๆ แต่ปรากฏว่าที่มุมหนึ่งมีประตูเล็กๆ และมีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่หน้าออกมาดูฉัน ฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวและแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ก็พยายามหันหลังกลับแล้วขี่จักรยานหนีไปทางตรงกันข้ามอย่างรวดเร็ว

เสียงส้นรองเท้าดังมาจากด้านหลัง ไม่ได้หายไปไหนเลย ยังคงตามมาเรื่อยๆ ฉันปั่นจักรยานอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งเห็นประตูบ้านของฉันในความมืด ฉันทิ้งจักรยานแล้วรีบเปิดประตูบ้านวิ่งเข้าไปซ่อนตัวในมุมมืด ฉันกลั้นหายใจและภาวนาให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แกร๊ก เสียงนั้นเปิดประตูเข้ามา มันดมๆ แล้วมองไปรอบๆ ก่อนจะกระโจนใส่ฉันเหมือนสัตว์ร้าย คอของฉันถูกบีบจนเจ็บปวดจนร้องออกมาไม่ได้ มันกดฉันลงไปแล้วร้องเสียงดังราวกับเสียงสัตว์ที่ถูกฉีกขาด

“แกเป็นใคร! เอาหน้าออกมาให้ฉันดูหน่อย!”

แล้วจู่ๆ ฉันก็ตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย “อ้า ยังไม่จบเหรอ…” ปกติแล้วเวลาที่ฉันฝันร้าย ฉันจะไม่ลืมตาขึ้นมาเด็ดขาด แต่คราวนี้ฉันลืมตาขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว มีสิ่งของสีดำกดคอฉันอยู่ พร้อมกับตะโกนให้ฉันโผล่หน้าออกมา “ถ้าเป็นแบบนี้ฉันอาจจะตายก็ได้” ความหวาดกลัวทำให้ฉันรู้สึกตกใจ

ไม่รู้ว่าทรมานมานานแค่ไหนแล้ว…

แมวของฉันมาเขย่าฉันจนฉันสามารถหลุดพ้นได้ ในช่วงเวลาหนึ่งฉันงงงวยจนไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นฝันหรือความจริง

กำลังเขียนต่อเนื่องในซีรีส์ <ฝันร้าย>