Nightmare-serie. <Daar hadden we niet naartoe moeten gaan.> Aflevering 01

"Ik had daar niet naartoe moeten gaan."

Ik was op zoek naar de uitgang van de donkere parkeergarage op mijn fiets. Ik had al een tijdje rondgereden, maar kon geen uitgang of mensen vinden. Toen kwam ik aan het einde van de parkeergarage, bij een donkere en diepe plek.

Denkend: "Is het daar?", stapte ik van mijn fiets af en liep er langzaam naartoe. Maar vanuit een kleine deur in de hoek staarde een vrouw me aan. Ik kreeg kippenvel en stond perplex, maar draaide me snel om en reed weg op mijn fiets.

Achter me hoorde ik de hakken van schoenen die niet weggingen, ze bleven maar volgen. Ik trapte zo hard ik kon. Toen zag ik in het donker de deur van mijn kamer. Ik gooide mijn fiets weg, sloeg de deur open en kroop in een hoek. Ik hield mijn adem in en hoopte dat er niets zou gebeuren.

Klik. Het kwam de kamer binnen. Het snuffelde rond en keek om zich heen, en sprong als een beest op me af. Ik kon niet schreeuwen van de pijn in mijn keel. Het drukte me neer en schreeuwde met een scheurende stem.

“Wie ben je! Laat me je gezicht zien!”

Toen werd ik wakker en merkte ik dat ik last had van slaapverlamming. "Ah, het was nog niet voorbij..." Normaal gesproken open ik mijn ogen nooit als ik last heb van slaapverlamming, maar deze keer opende ik ze zonder het te beseffen. Een zwart object drukte op mijn keel en schreeuwde dat ik mijn gezicht moest laten zien. De paniek overviel me toen ik besefte dat ik misschien wel zou sterven.

Hoe lang duurde het wel niet...

De kat wekte me wakker en ik kon eindelijk ontsnappen. Een tijdje lang wist ik niet meer of het een droom of werkelijkheid was. Ik was helemaal in de war.

<Nachtmerrie> serie wordt gepubliceerd.